Condoleren

Gisteren (maandag 26-1) moest ik met mijn ouders mee omdat er vorige week een oudoom van mij (oom van mijn moeder) is overleden.

Ik moest eerst vlug de hond uitlaten en toen gingen we met de auto naar Capelle a/d IJssel. Hier kwamen we in een soort van kerkachtig zaaltje (met een orgel enz.) terecht waar allemaal mensen waren.

Je ziet al die mensen verdrietig en serieus kijken en ik schoot bijna in de lach. (Wat ik gelukkig niet gedaan heb)

Er was een gordijn waar hij dan achter lag. (heb trouwens niet gekeken, had daar geen behoefte tot)

Je weet misschien hoe dat gaat iedereen een handje schudden en gecondoleerd zeggen. Best sneu allemaal om al die mensen te zien huilen of proberen om het huilen in te houden.

Een hoop van die mensen kende ik niet maar mijn oom en mijn opa en oma waren er ook. Na een uurtje daar gezeten zijn we weer naar huis gereden en was ik oom 9 uur thuis.

Dit was de 1e keer dat ik zoiets meemaakte en het laat een grote indruk bij mij achter.

Schaatsen

Vandaag moesten we tijdens gym schaatsen. Ik had geen schaatsen en ik had nog nooit geschaatst. Het eerste probleem was opgelost: Je kon er gewoon schaatsen lenen. Nu het tweede probleem. Ik kon m’n evenwicht niet bewaren op die schaatsen. (Ik zal trouwens vast wel verkeerde gepakt hebben )

Ik kwam geen meter vooruit en vond het harstikke dood eng en begon als een gek te gillen. Daarna ben ik maar gewoon met schoenen op het ijs gaan lopen.

Ik denk dat ik het schaatsen nog veel moet oefenen eer dat het mij eindelijk lukt.